پنچیری های جاهلین، یک پدیده پشقل آفرین

نوشته ای : در پیش خر پا جگری آریا تبار خر آسانی نژاد

 

 باز هم صدای پای خر ها و بزچران های پنچیری در منطقه های آریا زیست مردمان خر آسان و برخی بزچرانه های دیگر کشور به گوش می رسد . باز هم پنچرمین های پکولیست و تجاوزگر پنچیری به زمین و خانه و سبزه زارهای مردمان غرب کابل و اگر واضح تر گفته شود مردمان افشار یورش بردند و به کشتار و خونریزی و چپاولگری پرداختند . این خبر  و تصویر هایی از جنگ های تنظیمی دوران کوسه ریش سالاری احمق شاه مسعود دهه هفتاد خر آسانی  کابل و ویرانگری پنچیری ها ، در رسانه های بزچرانی  بازتاب یافته است .گفته می شود که پنچیری ها تا شاخ مسلح بوده و انواع گوناگون جنگ ابزار از قبیل پکول ، دستمال چارخانه سر شانه ، توت و تلخان با خود دارند که به وسیله ی آن مردم بی دفاع و بی سلاح افشار مورد تجاوز قرار داده و به قتل رساندند و یا فراری ساختند .

از زمانی که پنچیری ها بدستور احمق شاه مسعود از کوه تلویزیون به سرزمین های اطراف آن سرازیر شدند ، سلسله ی تجاوزگری و اشغالگری و چپاولگری ایشان تا به همین امروز ادامه دارد و مردمان غیر پنچیری از دست آنها در رنج و عذاب می باشند . به ویژه پس از آن که سی و دو سال پیش به کمک آی اس آی و نصیر الله بابر قبایل پنچرمین نژاد پنچیری موفق به ایجاد شورای نظار غاصب و تجاوزگر در خاک پاک خر آسان شدند ، دیگر کسی رنگ آرامی و خوشی و پیشرفت و ترقی را در ساحه ی جغرافیایی تحت حاکمیت منحوس پنچیری ها ندیده است .

یکی از ارمغان های شوم و مصیبت بار حاکمیت پنچرمینان در دوران حکومت احمق شاه مسعود پدیده ای به نام " ائتلاف شمال " بوده است . شاهان جنایتکار پنچیری برای تحت فشار قرار دادن و سرکوب و بی خانمان ساختن مردمان تاجیکک و پشتون و اوزبیک و هزاره ، هزاران هزار پنچیری را از مناطق شرق و جنوب  پنچیر و همچنان از  آن سوی دریای آمو ، به مناطق شمالی ، ساحات مرکزی کابل ، انتقال دادند و برای شان زمین های مردمان بومی مانند شیرپور و کارته پروان را چور نموده آن جا ها را تقسیم کردند و خود مردمان کابل را بی خانمان ساختند . داستان های ظلم و جنایتکاری قوماندانان خاین پنچیری که در همین مورد بی شمار است  بزودی توسط محترم قسیم فهیم مشهور به (( شیر شیرپور!!!)) و محترم قیماق مامون در چند جلد چاپ می شود.

 حقیقت این است که بخش زیاد زمین های که پنچیری ها در ساحات زیست کنونی شان در دست دارند ، غیر از بخش های خیرخانه ، دیگر همه زمین های اشغالی مردم غیری پنچیری و مردمان بومی دیگر می باشند  که در اثر تجاوزگری ها و جنگ های متوالی در سی سال اخیر به زور غصب کرده و در آن جا ها ساکن شده اند . اما مسکن گزین شدن پنچیری ها در مناطق مرکزی و شمال کابل در کنار بزها و بزغاله های فراری شان به صورت برنامه ریزی شده از طرف شورای نظار به طور دم بریده  در صد سال اخیر انجام شده است که این ها به نام " قاتلین " یاد می شوند . یعنی کسانی که از شرق و جنوب به مناطق مرکزی و شمال خر اسان نقل داد شدند و خانه و زمین و زنده گی مردم بومی را به زور و جبر اشغال نمودند و از همان وقت تا کنون به مکیدن خون مردم غیر پنچیری در آن مناطق مشغول می باشند .

سقو های پنچیری نیز یک بلا و مصیبت دیگری اند که بالای مردم غیر پنچیری هر سال نازل می شوند و زنده گی مردم را تیره و تار می سازند . هم قاتلین غاصب و طفیلی ، هم پنچیری های تجاوزگر و وحشی ، همیشه از طرف دولت برام الدین ربانی مورد حمایت عام و تام قرار گرفتند و  به همه جنایت ها و بیرحمی ها و وحشی گری های شان از جانب آن دولت مهر تایید نهاده شده است  .

ما به این باوریم که مردمان تاجیکک و هزاره و اوزبیک و دیگرانی که مورد ظلم و بی رحمی قاتلین پنچیری قرار گرفته اند ، برای دفاع از خود و برای بازپس گرفتن بزها ، بزغاله ها و زمین و جایداد خود ، دیگر هیچ راه ندارند جز این که مصیبت قاتلین پکولیست  پنچیری را به زور دفع سازند و از میان بردارند

ما تجاوزگری و وحشت افگنی پنچیری های ظالم را در مناطق مرکزی و دیگر بخش های کشور نکوهش می کنیم  و موجودیت پنچرمین های طفیلی و غاصب را در زمین های مردم غیر پنچیری مثل تارهای ریش کوسه احمق شاه مسعود یک لکه ننگ می دانیم .

 از نظر ما ، مردمان غیر پنچیری این حق را دارند که قاتلین را دو باره به جایگاه اولی شان یعنی پنچیر شریف برگردانند و زمین و جایداد خویش را از چنگ شان رها سازند و همچنان این را حق مسلم مردم غیر پنچیری می دانیم که نگذارند پای کثیف رمه های بزغاله پشقل ریز پنچیری های تجاوزگر و بع بع کنان به خاک شان نهاده شود . وقتی که دولت پوشالی و مزدور احمق شاه مسعود غدار  از پنچیری ها به مثابه ابزار فشار و سرکوب دیگران کار می گرفت ، دیگران هم از چنان یک دولت سیاهکار هیچ توقع برای تامین عدالت و انصاف نداشتند همان بود که تمام بز ها و بزغاله ها خشتک های شانرا رها کرده به خوجه غار گریختند. امید بستن به تامین عدالت از جانب دولت پنچرمین و سقو سالار که خود حامی و تجهیز کننده ی مورو ملخ پنچیری بود ، یک کار نادرست بود. همان گونه که دولت پوشالی احمق شاه مسعود در سال های گذشته هیچ کاری برای جلو گیری از فاجعه ی تجاوز پنچیری ها نکرد ، سال های دیگر نیز هیچ کاری به سود مردمان غیر پنچیری در این زمینه انجام نخواهد داد .

شیر فروشان و ندافان و سقوان و پنچرمینان و داییان و کلینران و دیگر پکولیست های دزد و قاچاقبری که در خر  آسان حاکمیت را به دست دارند ، نه تنها هیچ تمایلی به جلو گیری از تجاوز بز ها ندارند ، بلکه بز های شانرا واکسین نموده تقویت ، حمایت و تشویق می کنند که هر سال بیشتر از پیش بر شدت چریدن و بع بع کردن خویش بیافزایند . همچنان ، دولت احمق شاه مسعود و پکولیست ها با خشتک های رنگارنگی که با آن همپیمان اند ، از پنچیری ها گرفته تا پدرامی ها و سیافی ها ، همه بر اساس دستورات ویبسایت مقدس شان ((( بز مقدس )) به صورت بسیار جدی و قاطعانه خواهان این استند که قاتلین رانده شده از شمال را به آن جا برگردانند و در عین حال صد ها هزار نفر دیگر از بز های پنچیری های مناطق شرق و جنوب و حتی سمرقندی های آن سوی مرز را به مناطق تاجیک ها ، اوزبیک ها و هزاره ها در شمال ، مرکز و غرب خر  آسان ، سرازیر سازند و همان طرح " بز های ناقل " دولت های ربانی و مارشان خوش بینی را به شدت و قوت بیشتر ادامه دهند .

مردمان پنچیری باید در برابر این توطئه های احمق شاه مسعود هوشیار باشند و از خود واه-- کنش های مناسب نشان دهند و خود ها را شل بگیرند که در زمان تغزیه عقبی تکلیف نبینند و دل فاشیست ها و اوغان ها را سیاه نمایند و همان اندک عزتی که در اختیار شان قرار دارد نیز مورد چپاول و تاراج اوغان ها قرار گیرد . ما این را به خوبی میدانیم که تجاوزگران اوغان ، نرم گرفتن را نمی فهمند ، کسی نمی تواند آن ها را با سخن خالی ، با گریه و زاری ، با عریضه نویسی و  گردن پتی به جاده ی خردمندی و عدالت و انصاف رهنمون گردد . تنها زبانی را که آنها می فهمند و بالای شان تاثیر دارد ، زبان دونکگ گرفتن ما ها است . تا وقتی که خوب محکم و پخته بر عقب های ما کوبیده نشود ، ما به هوش نمی آییم و همان شتر های جهل و خودپرستی و افزون خواهی و فاشیزم سوار ما خواهند شد و هر کسی که در دم شان بیاید زیر پا می کنند و دز و غپ میزنند .

ای کاش قهرمان مولی ما چهار سال پیش کشته میشد

«قهرمان‌ ملی‌!»!!

(گزارشگر: س‌.) بعد از کشته‌ شدن‌ احمدشاه‌مسعود، حواریونش‌ عکس‌های‌ زیادی‌ از وی‌ را در چهارراهی‌ها، مساجد، هوتل‌ها و همه‌ جای‌ خواجه‌بهاوالدین‌ نصب‌ کردند. روزی‌ یکی‌ از آوارگان‌ در خواجه‌بهاوالدین‌ طرف‌ عکس‌ مسعود دیده‌، اشک‌ می‌ریخت‌. یکی‌ از پکول‌داران‌ حالت‌ وی‌ را دیده‌ از پیرمرد پرسید: «مثلی‌ که‌ قهرمان‌ ملی‌ را خیلی‌ دوست‌ داشته‌ ای‌ که‌ حالا این‌ طور برایش‌ گریه‌ می‌کنی‌؟» پیرمرد در جواب‌ گفت‌: «ای‌ نپرس‌ که‌ بخاطر کشته‌ شدن‌ مسعود گریه‌ نمی‌کنم‌ برای‌ این‌ می‌گریم‌ که‌ کاش‌ چهار ماه‌ قبل‌ از ۹ سپتامبر کشته‌ می‌شد که‌ پسرک‌ من‌ از گرسنگی‌ نمی‌مرد. چون‌ حالا راه‌ها باز شده‌ و مواد فراوان‌ آمده‌.»

پدر احمق شاه مسعود (احمد شاه مسعود) از سمرقند به پنجشیر هجرت کرد

Генерал Абдулматини Фарҳанг: «Мо тоҷикем, на афғон»

Чанд рӯз қабл генерал Абдулматин Қозизодаи Фарҳанг, меҳмони Идораи нашрияи "Миллат" буданд. Хабарнигори мо аз ин фурсати муносиб истифода карда бо ин ҷавонмарди худшиносу огоҳ ва хеле ҳам хушгуфтор сӯҳбатеро анҷом дода, ки фишурдаи онро дар зер пешкаши хонандаи ҳафтанома месозем.

-Қумондон- соҳиб, Шумо аз он нафароне ҳастед, ки зиёд солҳо паҳлӯи Аҳмадшоҳи Масъуд, лашкаркаши бузург ва қаҳрамони миллии Афғонистон қарор доштед. Аз ин рӯ чун дар арафаи моҳи шаҳодати ин сипаҳсолори аъзам ҳастем, мехостам сӯҳбатро аз он оғоз кунем, ки Аҳмадшоҳ барои Шумо кӣ буд, ӯ чӣ шахсиятест?

- Ташаккур мекунам аз Шумо, ки вақт ёфтед то банда бо Шумо ҳамсӯҳбат шуд бошад ва дар робита ба суъолатон гуфтаниам, ки устоди мо Аҳмадшоҳи Масъуд на фақат як шахсияте буданд, маълуму маъруф танҳо дар Афғонистон ва минтақа, балки ӯ як шахсияти шинохтаи ҷаҳонӣ, як инсони дорои фазилатҳои олӣ, як сипаҳсолори силаҳшӯри нотакрор буд. Ва ӯ марде буд, ки номи тоҷикро дар сиёсату набардҳои ҷаҳонӣ баландовоза кард, зеро ҳама дунё медонад, ки Аҳмадшоҳ тоҷик аст ва имрӯз ва фардо ҳам кулли тоҷикони олам бо ному пайкори ӯ ифтихор хоҳанд кард. Аҳмадшоҳ барои ин бандаи хидматгузори Шумо як дӯсти ҳамсангар, як ҳамшаҳрии меҳрабон, як қумондони ҷасур, як бародари бо ҷон баробар буд.

-Шумо бо Аҳмадшоҳ аз кай ошноӣ доштед?

-Ман Аҳмадшоҳи азизро аз соли 1354 ҳиҷрии шамсӣ мешинохтам (соли 1976 милодӣ), аз ҳамон соле, ки эшон бар зидди шоҳи Афғонистон Муҳаммад Довуд як кудатое карданд. Он замон ман дар Панҷшер шогирди клосси чорум будам. Ба ёрони Аҳмадшоҳ он вақт муяссар шуд, ки ҳукуматро дар Панҷшер аз пой биафкананд, вале дар Кобул онҳо ба нокомӣ мувоҷеҳ шуданд. Пасон Довуд миёни мардуми Афғонистон мошини таблиғотии худро ба кор андохт ва ҳама ҷо эълон карданд, ки ин кудатогарон ҳамагӣ дузду авбош ҳастанд. Бисёр аз ёрони Аҳмадшоҳ дастгир ва зиндонӣ шуданд, худи ӯ ба Покистон фирор кард.

Мо ана аз ҳамон вақт Аҳмадшоҳро шинохтем, он замон номи ӯ бори аввал вирди забонҳо шуд.

-Шумо бо ӯ аз як деҳа ҳастед?

-Не, ман аз деҳи Товоқ ҳастам, Аҳмадшоҳ аз деҳи Ҷангалак, ҳар ду тоҷики Панҷшерӣ ҳастем.

-Оё ин ақида ҳақиқат дорад, ки мегӯянд панҷшериҳо ҳамагӣ самарқандиасл ҳастанд?

-Бале, мо ҳамагӣ мардуми Панҷшер тоҷик ҳастем ва бо тоҷик будани худ ифтихори зиёд дорем ва пеши худ насабнома дорем, ки бобоҳои мо аз Самарқанд ба Панҷшер омадаанд. Ва Аҳмадшоҳи Масъуд ҳам аз Даҳбеди Самарқанд аст, бобобузургаш Зумуррадшоҳ аз он ҷо омада муқими Панҷшер гаштааст.

-Акнун бародар Абдулматин, биёед сӯҳбат бикунем аз вазъи кунунии Афғонистон, ки онро Шумо чӣ гуна арзёбӣ мекунед?

-Феълан вазъи Афғонистон ором нест, дар қисмати ҷануби кишварамон ноамнӣ аст, он ҷо мо мушкилот дорем. Мушкилоти мо бо Покистон аст. Ва Покистон мехоҳад, ки ҳамеша дар Афғонистон ҷангу ҷидол бошад. Покистон ҳамеша кӯшиш кардааст, ки Ватани моро ноором бисозад. Покистон намехоҳад, ки Афғонистон як давлати пешрафта ва воҳид бошад. Созмони истихборотии ин давлат ҳамеша кӯшидааст, ки вазъ дар кишвари мо ноором ва мудом дар оташи ҷанг бисӯзад. Сӣ сол аст, ки Покистон ба умури Афғонистон мудохилаи рӯйрост дорад. Дар қисмати ҷануби кишвари мо имрӯзҳо ҳам террору қатлу ғорати мардум идома дорад. Чанде пеш террористони покистонӣ дар ҷануб инфиҷори даҳшатнокеро содир карданд, ки бар асари он 50 тан аз мардуми бегуноҳи мулкӣ кушта ва 200 тани дигар захмӣ шуданд. Ҳама ҷаҳон медонад, ки Покистон дар умури Афғонистон дахолати рӯйи рост дорад

-Яъне Шумо мутақоид ҳастед, ки маҳз дахолати Покистон вазъи Афғонистонро ноором сохтааст?

-Бале, ва на фақат ман, кулли мардуми Афғонистон ҳамин гуна ақида доранд ва чуноне дар боло гуфтам дунё медонад, ки ин дасти сиёҳи созмони истихборотии Покистон мардуми моро сияҳпӯш кардааст. Ин як воқеъият аст, ки он ба ҳама аён аст:

Косаи чинӣ, ки садо мекунад,

Худ сифати хеш адо мекунад.

Аз Покистон моро мавриди таҳоҷум қарор медиҳанд ва бубинед лонаи Толибон ҳам дар он ҷост.

-Чаро давлати Афғонистон, Ҳомиди Карзай сари ин мавзӯъ бо ҳамтои покистонии худ Парвизи Мушарраф гуфтугӯ намекунад ё роҳбарияти кишвари Шумо таваҷҷӯҳи ҷомеъаи ҷаҳонӣ, сарони давлатҳои ғулро ба ҳалли ин қазия ҷалб намесозанд?

-Дахолати Покистон ба корҳои Афғонистон падидаи нав нест. Давлати Афғонистон дар замони ҳукумати устод Раббонӣ ва ҳам тайи ҳафт соли ахир хеле талошҳо кардааст то Покистонро аз мудохила ба корҳои мо боздоранд, вале онҳо ин ҳамаро нодида мегирад ва ҳамаро гӯл мезанад.

-Хуб, агар Амрико ва дигар абарқудратҳо медонанд, ки лонаи терроризм ва манбаъи ноамнии Афғонистон ин Покистон аст, чаро болои давлати Мушарраф фишор намеоранд аз он, ки ин қадар нирӯ ва маблағҳои ҳангуфтро барои таъмини амнияти Афғонистон сарф мекунанд?

-Аслан то соли 2001, то вуқӯъи ҳодисоти маълуми 11 сентябр Покистон наздиктарин шарики стротежии Амрико буд, баъди ин ҳодисот назари давлатмардони амрикоӣ дар қиболи Покистон то ҷое тағйир хӯрд. Бо Покистон гуфтугузори зиёд ҷараён гирифт, протоколе ҳам имзо шуд. Мушарраф як чиз мегӯяду созмони истихборотӣ кори дигар мекунад. Дар Покистон нирӯҳое ҳам ҳастанд, ки ба ҳеч кас тобеъ нестанд ва кори худро мекунанд.

-Ин Созмони истихборотии Покистон, ки Шумо мегӯед оё ба Мушарраф итоат намекунад?

-То ҷое ман медонам, дастгоҳи ҷосусии Покистон як созмони мустақил аст ва ҳарчанд расман тобеъи давлат бошад ҳам, вале камтар ба Президент гӯш мекунад ҳамчунон ки низомиён ва артиши Туркия ба ҳарфи Абдулло Гул, раиси ҷумҳури кишварашон гӯш намекунанд ва ҳатто дар бисёр маворид болои Президент фишор меоваранд.

-Мегӯянд, ки агар Аҳмадшоҳи Масъуд зинда мебуд, ҳеч гоҳ намегузошт дар хоки Афғонистон нируҳои низомии як давлати бегона мустақар бошанд ва ҳам як сабаби куштори ноҷавонмардонаи ӯ ҳамин буд, ки битавонанд озодона ба хоки Афғонистон ворид шаванд. Савол ин аст, ки чаро ёрони Масъуд ба ворид шудани нируҳои НАТО ба Афғонистон розӣ шуданд?

-Будани нируҳои НАТО дар Афғонистон дар ҳоли ҳозир, ки кишвари мо ба бозсозӣ эҳтиёҷ дорад, фикр мекунам зарур аст. Ин нируҳои низомӣ ба хоки кишвари мо ҳуҷум накардаанд, онҳо дар асоси маслиҳату машварати ҳама ақшори мавҷудаи кишвари мо ва дар асоси паймони байнамиллалии тарафайн вориди Афғонистон гаштаанд. Он чӣ дар мавриди устоди шаҳиру шаҳиди мо Масъуди азиз гуфтед ҳақиқат дорад. Масъуд сари танҳо давлат буд, миллат буд. Душманони дину миллати мо ӯро аз байн бурданд ва мо бояд ба қазои Илоҳӣ тан дода бошем.

-Тоҷикон дар ҳукумати Карзай чӣ мақому мансабҳо доранд?

-Тоҷикон қарнҳост, ки дар умури сиёсии Афғонистон нақши умда ва калидӣ доранд. Имрӯз ноиби аввали раиси ҷумҳури Афғонистон Аҳмад Зиё Масъуд, бародари Аҳмадшоҳи Масъуд, раиси Порлумони Афғонистон Муҳаммад Юнуси Қонунӣ, вазири умури дохила Зарораҳмади Муқбил, вазири умури хориҷа оқои Спанто ва вазири амнияти кишвари мо намояндагони миллати тоҷик ҳастанд. Зиёд волиҳои вилоёт ва фармондеҳони ҷузъу томҳои Артиши Афғонистон тоҷик ҳастанд.

-Шумо дар куҷо таҳсил кардаед?

-Банда хатмкардаи мактаби низомӣ ва Донишгоҳи Кобул ҳастам.

-Унвони генералиро кай дарёфт кардед?

-Дар соли 1996, ки сиву се сола будам рутбаи дагарвол(полковник)- ро доштам. Як рӯз Сарфармондеҳи Аълои Қувваҳои Мусаллаҳи Афғонистон, генерали артиш Аҳмадшоҳи Масъуд супориши низомие барои ман фармуданд, ки он амалиётро дар сатҳи баланд анҷом додам. Баъд аз он бо пешниҳоди Аҳмадшоҳ Масъуд раиси ҷумҳур, устод Раббонӣ барои ман унвони ҷенеролӣ доданд.

-Баъзе мегӯянд, ки Афғонистон дар замони ҳукмронии Толибон ором ва амнияти мардум хуб таъмин буд?

-Замони ҳукумронии Толибон куҷо Афғонистон ором буд, ҷангу қатлу куштор буд…

-Не, манзури ман он вилоятҳоест, ки Толибон зери тасарруф доштанд.

-Ҳукумати Толибон истибдодӣ ва истеъморӣ буд. Магар дар режими истеъморӣ метавон озод зистан ва андеша кардан. Ҳама ҷо тарсу ларз буд, ҳамаро даҳшт фаро гирифта буд. Шояд барои паштунҳо оромӣ буд, вале тоҷику узбакҳо, ҳазораву нуристониҳоро аз пояшон сарозер меовехтанд. Касе гуфтааст, ки замони ҳукумати толибон амният хуб таъмин буд, хато кардааст. Ҳатто моро рӯйрост таҳдид мекарданд, ки чун шумо тоҷик ҳастед, бояд дар Тоҷикистон зиндагӣ кунед, ҳазораҳо, ки шиъа ҳастанд, онҳоро мегуфтанд ба Ирон биравед, ба узбакҳо роҳи Узбакистонро нишон медоданд.

-Ҷенерол- соҳиб биёед аз ҷангу силоҳу куштор баргардем ба адабиёту фарҳанг. Ба ман пеш аз ба ин ҷо омадани Шумо гуфтанд, ки генерал Абдулматин як шахсияти фарҳангӣ аст. Ва ман мебинам, ки дар насаби шумо ҳатто вожаи Фарҳанг ҳаст. Шумо аз шуарои муосири тоҷик ашъори киро хондаед?

-Ман устод Қаноатро ба хусус "Масъуднома" - и ӯро чанд маротиба хондаам, ки эшон симои лашкаркаши бузургро мӯшикофона ва хеле хуб кушодаанд. Бо устод Қаноат шахсан шиносоӣ дорам. Дар Теҳрон бо ӯ як ҷо будам. Ӯ воқеан як донишманди бузурге ҳам ҳастанд. Ашъори Лоиқ Шералиро баъзан мехонам. Замони тифлӣ аз Мирзо Турсунзода ва Гулчеҳра Сулаймонӣ шеърҳои зиёде аз бар карда будам.

Мо чун тоҷик ҳастем ҳама шуарои тоҷикро дӯст медорем.

-Кадоме аз аҳзоби сиёсии Афғонистон қудратманд аст?

-Дар Афғонистон аҳзоби зиёде фаъолият дорад. Ҳизби Ҷабҳаи Муттаҳиди Миллӣ, ки дар раъси он устод Раббонӣ қарор дорад, хеле ҳизби қавӣ аст. Ин ҳизб бисёр шахсиятҳои маъруфи Афғонистонро, аз қабили устод Раббонӣ, Аҳмад Зиё Масъуд, собиқ вазири дифоъ, маршал Фаҳимхон, Юнуси Қонунӣ, Карим Халилӣ, Абдулрашиди Дустум, набераи шоҳи собиқ Зоҳиршоҳ Мустафо Зоҳир, Мазорӣ ва дигар ашхоси саршиносро дар суфуфи хеш гирд овардааст.

Ҳизби Абдураб Расули Сайёф, ҳизби исломии Ҳикматёр, ҳизби оқои Муҳаммади Муҳаққиқ, ҳизби Латифи Пидром ҳам хеле фаъоланд. Як ҳизби миллатгарои пуштуние бо номи "Афғон миллат" ҳам ҳаст.

-Оё ин рост аст, ки тоҷикони Тоҷикистон ҳангоми сафар ба Афғонистон аз қадрдонии зиёди бародарони тоҷики афғонии худ бархурдоранд?

-Воқеъан, ҳамин тавр аст, барои он ки ба ин мутақоид шавед, хоҳиш мекунам як бор ба Афғонистон сафар кунед, худатон бо чашми сар хоҳед дид, ки мо тоҷикони Афғонистон чӣ қадар зиёд шумо бародарони ҳамхунамонро дӯстдор ҳастем. Мо тоҷикон дар Афғонистон Худоро шукр беш аз 12 милиён нуфус дорем ва Тоҷикистонро ҳам ватани хеш медонем ва дӯст медорем. Ман ба бародарони тоҷикам, ки ба кишвари мо меоянд, то ҷое тавонистаам ёрӣ кардаам ва оянда низ ҳар мушкилоту проблем, ки Худое нахоста ин ҷо болояшон биёяд, агар огоҳ шавам, ҳатман ба додашон мерасам. Як чизи дигарро низ мехоҳам бигӯям, вақте моро афғон мегӯянд, ростӣ худамонро як навъ таҳқиршуда эҳсос мекунем.

Мо тоҷикем, хуросонием, на афғон!

-Шумо дар бораи тоҷик буданатон хеле самимӣ ва бо муҳаббат сухан мегӯед, чун фурсати муроҷиати бевосита ба пешвои тоҷикони ҷаҳон Эмомалӣ Раҳмон бароятон фароҳам омадааст, чӣ гуфтание доред?

- Эмомалӣ Раҳмон, раиси ҷумҳурии Тоҷикистон воқеъан барои мо тоҷикони Афғонистон ҳам мисли як бародари бузург, як пешво ва як раис аст. Ӯро низ мо чун Аҳмадшоҳи бузург азизу гиромӣ медорем. Аз бародарам ҷаноби Раҳмон хоҳиш мекардам то марзҳоро комилан аз байн бубарад ва дарҳои бастаро барои тоҷикони ду соҳили рӯди Омӯ фарохтар бикушояд ва коре бикунад, ки мо як миллати бо ҳукми тақдир аз ҳам дур афтода ҳар вақт, ки бихоҳем ҳатто бе визо (рухсатнома) ба дидори ҳам расидагӣ бикунем. Барои мо шаҳрванди Ватанамон- Тоҷикистон буданро бидиҳанд. Мо бояд тиҷорат ва доду ситади молиро байни ҳам ривоҷ бидиҳем, зиёд ба меҳмонии ҳам биёем, то дӯстиву бародарии мо аз ин қавитар гардад. Барои Эмомалӣ Раҳмон, сарвари оқили мо ва барои ҳама аҳли Тоҷикистон дар арафаи Иди Истиқлоли Миллати Тоҷик сарбуландӣ ва сиҳатӣ мехоҳам. Ва агар насиби дидору сӯҳбат бо Ҷаноби Олӣ дар тақдири мо рафта бошад, ҳарфҳои дигаре ҳаст, ки он ҷо барояш хоҳам гуфт.

-Шумо кай нияти бозгашт ба Афғонистонро доред?

-Ман фардо ба Афғонистон меравам ва иншооллоҳ барои анҷоми коре ба зудӣ бозпас мегардам.

-Салому паёми аҳли "Миллат"-ро ба мардуми ҷасури Афғонистон бирасонед.

-Ба чашм, Худо нигаҳбони ин миллат бошад.

برګه از زندګی آمر صاحب بز شادګل

نقاط ضعف!

باآنچه تااکنون گفته آمدیم مسعود ترکیب ازخوبیها وبدیها بحساب می آمد، حالا اگر دوستان شان برمن خورده نگیرند به نقاط منفی وی نیز باید توجه کنیم.

یکی ازبارزترین خصوسیت های منفی مسعود تاب نیاوردن وی درمقابل پیروزیهای کوتاه مدت بود، وی بابدست آوردن پیروزیهای خیلی اندک سرازپا نمی شناخت زود خودرا می باخت خیلی عاجل خودرا درجملهء فاتحین تاریخ بحساب می آورد هرچند چنین چیزی را خودش بزبان نمی آورد اما حرکات طفلانه وخیلی مضحک وی نمایانگر این بود که وی چنین هوای به سر دارد، از تحقیر وتوهین دوستان خود در ملاء عام نیز خود داری نمیکرد وی وقتی پی میبرد که شخص از نهایت حیا وشرم واخلاص نسبت بوی سکوت اختیار میکند با استعمال کلمات زننده خیلی تحقیر آمیز وی را درمیان دوستان ودشمنانش به یک پیسخ میساخت. چاپلوسان ومداحان که دراطرافش به نشخوار نمودن همان کلمات بالای فرد مذکور ادامه میدادند، تا آن فرد خودرا همیشه ذلیل وخوار احساس مینمود.

هیچ طرح واضح وروشن سیاسی که میتوانست افغانستان را بعداز خروج قوای شوروی به ساحل نجات بکشاند نزدش وجود نداشت.

مطالعه تاریخی وی درباره أ افغانستان وعملکرد حکام آن خیلی محدود وضعیف بود گاه گاهی بالای یک تعداد افراد چنان اعتماد میکرد که دیگر هیچ نقطه منفی را در باره آنها نمی پذیرفت.

کسانیکه ازاعتماد وی سوء استفاده نمودند وخودرا به رده های نسبتتا بالای قدرت رساندند دیگر مسعود قدرت خورد ساختن دوبارهء آنها را نداشت.

نمونه بارز آن، مرحوم داکتر عبدالرحمن بود که وی دربین مجاهدین پنجشیر متهم به بی نمازی وخوردن روزه وغیره بود، اما مسعود هیچگاه ادعای کس را در مورد وی نمی پذیرفت و تا وقتیکه داکتر عبدالرحمن ، خودش وی را ترک نگفت وی از اعتماد زیاد مسعود برخورداربود.

بالاخره افراد مسعود دراثر کینه های که از داکتر عبدالرحمن به دل داشتند وی را در روز روشن درحضور صدها نفر عازمین بیت الله الحرام باضربات چاقو ازپا در آوردند که آن حادثه ،خود فصل جدید از دشمنی وبی اعتمادی بین حامد کرزی وافراد مسعود درحکومت بعداز طالبان را بازکرد که تا اکنون ادامه دارد.

عدم استقرار فکری

خوب بیاد دارم که دراولین جلسهء افتتاحییه شورای نظار در ولسوالی اشکمش ولایت تخار وی بدترین کلمات را نثار پادشاه سابق محمدظاهر وتنظیمهای به اصطلاح میانه رو، وشخص صبغت الله مجددی نمود، اما روزی رسید که ساعتهای متوالی ازطریق تیلفون ستلایت از اعلیحضرت تبعیدی در روم احوال گیری نموده وازخاطرات سیاسی وی استفادهء لازمی می برد.

این خود میرساند که مسعود، حتی بعداز شکست رژیم داکترنجیب نیز به بلوغ سیاسی نرسید، زمانی طالبان را کمک کرد تاعلیه حزب اسلامی بجنگد وزمانی دیگر در آخرین نفس های حکمتیار ازوی خواست که مقام صدارت را بعهد بگیرد هرچند وی گناه چنین اقدام را برگردن برهان الدین ربانی انداخت اما به هیچ صورت نمیتوان وی رانیز تبرئه کرد. روز ورود این صدراعظم به کابل نیز برای بنده خیلی سوال برانگیز است.

درین روز صدها راکت به هوتل انترکانتینتال ومناطق حومه آن اصابت کرد که درآن صدها فرد غیر نظامی کشته شدند اما طالبان مسوولیت آن حملات راکتی را بعهده نگرفتند پس معلوم نبود آن راکت ها از کدام قسمت کابل فیرشد درحالیکه طالبان تا آن هنگام در مسافت نبودند که راکت های شان هوتل انترکانتیننتال را هدف قرار میداد، معلوم بود که بعداز موافقت حکمتیار به آمدن کابل مسعود برقوایش دستور میدهد که ساحه را زیر آتش بگیرند تا هم طالبان بدنام شود وهم حکمتیار رسوا گردد.

چنانچه که گفته شدنزد من مسعود ترکیب بود، از عناصر متضاد خیانت وخدمت که باید هرکدام آنرا درجایش زیرمحاسبه دقیق قرارهیم.